ادبیات و فرهنگ
تنها
من وتو می دانیم و
خدایی
که عاشق ِ زیبایی ست
یکباره مثل ِ نخل
درآفتاب وشرجی ِ مرداد
آمدی
بالا بلند
ترکه
من خسته از دویدن ِ بسیار
درسایه ی جوان ِ دستت
که مثل ِ رگی برخاک می تپید
نشستم
تا از سرم
گردِ سپید را بتکانم
گفتی دلت سپید
گفتم:
چه اتفاق ِ غریبی
وما
در حضور ِ شعر قسم خوردیم.
______________
نصیر بوشهر- شماره 517 – یک شنبه 25مهر 1388
نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 90/9/11 و ساعت 7:54 عصر | نظرات دیگران()
